امپراتوری عثمانی یکی از قدرتمندترین و طولانی‌ترین سلسله‌های تاریخ جهان بود. این ابرقدرت تحت رهبری اسلام برای بیش از 600 سال بر مناطق وسیعی از خاورمیانه، اروپای شرقی و شمال آفریقا حکومت کرد. رهبر اعظم که به سلطان معروف بود، بر مردم خود دارای اختیار مطلق مذهبی و سیاسی بود. در حالی که اروپای غربی عموماً آنها را یک تهدید می‌دانستند، بسیاری از مورخان امپراتوری عثمانی را منبع ثبات و امنیت بزرگ منطقه‌ای و همچنین دستاوردهای مهم در هنر، علم، دین و فرهنگ می‌دانند.
ریشه های امپراتوری عثمانی
عثمان اول، رهبر قبایل ترک در آناتولی، امپراتوری عثمانی را در حدود سال 1299 تأسیس کرد. اصطلاح "عثمانی" از ریشه گرفته شده است. نام عثمان که در عربی «عثمان» بود.
ترک‌های عثمانی حکومتی رسمی تشکیل دادند و قلمرو خود را به رهبری عثمان اول، اورهان، مراد اول و بایزید اول گسترش دادند.
نام شهر را به استانبول تغییر داد و آن را به پایتخت جدید امپراتوری عثمانی تبدیل کرد
محمد در سال 1481 درگذشت. پسر بزرگ او، بایزید دوم، سلطان جدید.
ظهور امپراتوری عثمانی
عثمانی امپراتوری بین سالهای 1520 تا 1566 در زمان سلیمان باشکوه به اوج خود رسید. این دوره با قدرت، ثبات و ثروت فراوان مشخص شد.
سلیمان یک نظام قانونی ایجاد کرد و از اشکال مختلف هنر و ادبیات استقبال کرد. بسیاری از مسلمانان سلیمان را یک رهبر مذهبی و همچنین یک حاکم سیاسی می دانستند.
در طول حکومت سلطان سلیمان، امپراتوری گسترش یافت و مناطقی از اروپای شرقی را در بر گرفت.
چه کشورهایی بخشی از امپراتوری عثمانی بودند؟
در اوج خود، امپراتوری عثمانی شامل مناطق زیر:
- ترکیه
- یونان
- بلغارستان
- مصر
- مجارستان
- مقدونیه
- رومانی
- اردن
- فلسطین
- لبنان
- سوریه
- برخی از عربستان
- مقدار قابل توجهی از نوار ساحلی شمال آفریقا
